خب قضیه مرگ هم تموم شد، دیدید مردن چقدر ساده بود! سخت می گرفتید الکی. خب تجربه ی خوبی بود، سختی ها، شیرینی ها...(شیرینی هاش رو نمی گم قند خونتون بالا میره) ولی سید حقیقتا هم زحمت کشید، هم اذیت شد بنده از همین تریبون یه خسته نباشید می گم هر چند خودشون رفتند "خستگی به در"
ولی کل برنامه ها یه طرف، عکس پیدا کردن برای پست رفت و آمد هم یه طرف، یعنی دهن روزه(تف به ریا) دهن اینترنت رو صاف کردیم اما دریغ از یه عکس به درد بخور مث اینکه ما آدما از عکس مرده هم می ترسیم والله اعلم...همونطور که بعضیا گفتن که وبلاگ ها هم از سوژه مشترک می ترسن والله اعلم که ترس از مرگ رو نمی دونم ولی ترس از کار گروهی رو چرا که این تبعه ایران کمی تا قسمتی از آن رنج می برند.
اما از هرچه بگذریم سخن...! آقای بیان این ده تا مطلب در روز خیلی لا یتچسبکه ها، حالا ترفند فرار از اون کاری نداشت اما خب ما از اون هایی نیستیم که نمکدون بشکنیم شما می خوای پول در بیاری قالب فروشی بذار، هزینه جاوا رو زیادتر کن(چند برابر حتی) که فقط عده معدودی که از جای معدودی تغذیه می شوند بتونن صوت وبلاگ داشته باشن که بنده به شخصه یا از دنده راست بلند شدم که برید حال کنید و یا از دنده چپ که با صرف شنیدن کوچکترین صدا مرورگر رو می بندم و از خیر وبلاگ گردی می گذرم... اصلا یه پوشه دارم بنده، صوت مخصوص وبلاگ گردیه دیگه شما نمی خواد زحمت بکشید...البته این رو هم بگم که صوت وبلاگ داریم تا صوت وبلاگ مثلا بنده روزی یه بار صوت برزخ کلمات رو حداقل می شنوم...
(هی می خوام از یه بنده خدایی تعریف کنم هی می نویسم هی پاک می کنم ولی این ظلم رو نمی کنم بهشون) در کل همگی خسته نباشید، انشاءالله موج های بعدی
حتی اگه تا یک سال آینده روزی کمتر از ده تا پست بذاره!!
مرگ وبلاگی هم تجربه ی خوبی بود! خدا قوت به همه اونایی که خستگی مردن رو به جون خریدن!
+ما موجیم که آسودگی ما عدم ماست!! یه خورده شاید بی ربط!
اما ان شالله مابقی وبلاگ نویسا هم تحت تاثیر این جذر و مدها قرار بگیرند.